يکي از دوستان روان‌شناسم روزي به من ياد داد که براي درک گذشته، مي‌توانيم يادداشت‌ها و مجلات قديمي را مطالعه کنيم، براي درک زمان حال نياز داريم صادقانه به آينه نگاه کنيم و براي درک آينده بايد روياهاي‌مان را در عمل محک بزنيم. تحليل رويا دو بخش دارد. يک بخش متمرکز است بر روياهاي روزمره ما که آرزوهاي ما را شکل مي‌دهند و مشخص مي‌کنند که به کجا بايد برويم. براي رهبران سازماني اين تمرکز يعني داشتن چشم‌انداز و مأموريتي که جهت‌گيري سازمان را ترسيم مي‌کند و با تجربيات دست‌کم يک دهه گذشته، ادبيات آن امروزه براي ما کاملاً آشنا است. بخش دوم اجزاي ناخودآگاه روياي شبانه را تحليل مي‌کند. روياها با دشواري‌هاي پنهاني مواجهند که ما با آنها سروکار داريم و راهي را پيش پاي ما مي‌گذارند تا درک کنيم با چه چالش‌هايي مواجهيم و چگونه بايد در طول رويا با آنها مواجه شويم. لذا با تحليل روياي شبانه مي‌توانيم شروع کنيم به عملي کردن رويا در طول روز! همين منطق مي‌تواند براي متوليان منابع انساني بکار رود. ما مي‌توانيم گذشته خود را در مجلات و کتاب‌ها جستجو کنيم، مي‌توانيم حال حاضر را با نگاه کردن در آينه آنچه اکنون انجام مي‌دهيم درک کنيم و با آزمودن روياهايمان آينده خود را رقم بزنيم. اين روياها در چالش‌هاي امروز سازمان‌ها و چگونگي واکنش متوليان منابع انساني ريشه دارند. آنها آرزوهاي متوليان منابع انساني را آشکار مي‌کنند. پس براي پرداختن به آينده، بايد بستر و زمينه کسب و کار سازمان‌ها را درک کرد، چشم‌اندازي براي آينده ترسيم کرد، به چالش‌هاي مهم توجه کرد و دست‌آخر سازمان منابع انساني متناسب و متوليان منابع انساني شايسته پرورش داد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: